دلم به گرمی عشق تو باغ باغ شکفت
به سینه از هوس آتش تو داغ شکفت
چرا به سر زنم شعله را چو پروانه
بدین نشاط که امشب گل چراغ شکفت
ز بسکه جامه به تن تنگ بود زد صد چاک
گمان مبر که گل از دولت فراغ شکفت
ز گشت کشت و تماشای باغ مستغنی است
به یک دو ساغر می هر که را دماغ شکفت
همین نه زنده سعیداست بر امید لبت
که ز این هوا گل تصویر در ایاغ شکفت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق عشق و تمایل به زیبایی‌هاست. شاعر از شعله آتش عشق صحبت می‌کند و اینکه چگونه دلش به خاطر این عشق پر از شوق و نشاط شده است. او با استفاده از تصاویر طبیعی مثل گل و باغ، احساسات خود را توصیف می‌کند و به تأثیر مثبت عشق بر زندگی‌اش اشاره می‌کند. همچنین به حسرت و اشتیاقی که از تنگی لباس و عدم آرامش ناشی می‌شود، اشاره دارد. در نهایت، از امید به لب‌های معشوق و زیبایی‌های زندگی سخن می‌گوید که همچنان دلش را شاداب و زنده نگه می‌دارد.
هوش مصنوعی: دل من به لطف و گرمای عشق تو مانند باغی پر از گل‌های زیبا جوانه زده است؛ در سینه‌ام از آرزوی آتش عشق تو شعله‌ای برپا شده که مانند داغی احساس می‌شود.
هوش مصنوعی: چرا در این شادی و شوق، مانند پروانه به سمت آتش بروم، در حالی که امشب گل چراغ درخشان شده است؟
هوش مصنوعی: به دلیل تنگی لباس، چاک‌های زیادی بر آن افتاده است. اما این را نپندار که گل از خوشحالی و آرامش شکوفا شده است.
هوش مصنوعی: کسی که از زیبایی‌های باغ و فضای دل‌انگیز آن سیراب شده، نیازی به گردش و تماشای بیشتر ندارد و با نوشیدن یک یا دو جام شراب حالش خوب می‌شود.
هوش مصنوعی: زندگی خوشبخت به خاطر امیدی است که از لبان تو می‌روید، مانند گلی که در چنین هوایی شکوفا می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.