|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عزم و اراده خود سخن می‌گوید و نشان می‌دهد که با تلاش و سخت‌کوشی، حتی در مواجهه با مشکلات و چالش‌ها، همچنان به پیش می‌رود. او خود را به فرهاد تشبیه می‌کند که با تیشه‌اش به سختی‌ها می‌تازد و از تلخی زندگی رنج می‌کشد، اما همچنان استوار و پایدار باقی می‌ماند.
هوش مصنوعی: من همانند فرهاد هستم، کسی که با اراده و استقامت در برابر چالش‌ها ایستادگی می‌کند و تلاشم را برای شکستن سنگ سخت ادامه می‌دهم.
هوش مصنوعی: از بدشانسی، در حالتی تلخ و ناامید به سر می‌برم، مانند مغز تلخی که وقتی وارد ظرفی می‌شود، تلخی‌اش بیشتر می‌شود.
هوش مصنوعی: من از دشنه الماس که به شکل ناخن ساخته شده، آب برده‌ام و تیشه‌ام فرهاد را به کوه می‌برد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
افلاک را گداخت دل صبر پیشه ام
می گیرد انتقام خود از سنگ شیشه ام
از مرگ همدمان دل سنگ آب می شود
خون می خورد به ماتم فرهاد تیشه ام
بر خاکسار محنت دنیا چه می کند
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.