|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به اهمیت بخشش و مهارت در زندگی اشاره می‌کند. او می‌گوید تا زمانی که چیزی ندهی، از هنر و قابلیت‌های خود بهره‌ای نخواهی برد. همچنین اشاره می‌کند که مانند سبزه‌ای که بدون آب خشک می‌شود، انسان نیز بدون عشق و محبت پژمرده خواهد شد. به‌علاوه، او از آهو و سنبل یاد می‌کند تا نشان دهد که اگر چیزی مانند خونش را فدای عشق نکند، نمی‌تواند زیبایی و عطرشم را تجربه کند. در واقع، شاعر بر لزوم بخشش و سرمایه‌گذاری در روابط انسانی تأکید می‌کند.
هوش مصنوعی: تا زمانی که چیزی از مهارت و هنرت به دیگران ندهی، بهره‌ای از آن نخواهی برد. مانند سبزه که بدون آب، فقط خشک می‌شود و رشد نمی‌کند.
هوش مصنوعی: این انتقاد کوچک را حفظ کن، زیرا تا زمانی که آهو در دشت تبت بر روی سنبل‌ها نرود، خونش نمی‌تواند مشک‌گون شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.