|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به انسان توصیه می‌کند که به وضعیت خوب و بد زندگی‌اش راضی باشد، زیرا نمی‌توان سرنوشت بد را تغییر داد. همچنین به این نکته اشاره می‌کند که حتی اگر کسی بدشانس باشد، ممکن است با ناپختگی دیگران مورد آزار قرار گیرد. در واقع، این شعر به پذیرش سرنوشت و مواجهه با مشکلات زندگی پرداخته است.
هوش مصنوعی: ای مرد، به وضعیت‌های خوب و بدی که داری راضی باش، زیرا نمی‌توانی سرنوشت بد را به خوبی تغییر دهی.
هوش مصنوعی: چون سگ دارای شانس و سرنوشت بدی است، بچه‌ها از روی جُنون و بی‌احترامی به او سنگ می‌زنند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
سمند و رخش من با یوز و باسگ
سراسر خفته‌اند آسوده از تگ
نخوردی آب از بیم دگر سگ
بجَستی از لب آن آب در تگ
روم واپس که در این راه باریک
هنوزم نی خر افتاده ست و نی خیگ
برحمت دستگیر هر بد و نیک
چراغ دیده عالم قلی بیگ
جهان گردیده بر رواس تاریک
سر فرزند خود افکنده در دیگ
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.