بس دست دعا بر آسمان بود
تا پای برآمدت به سنگی
ای گرگ نگفتمت که روزی
ناگه به سر افتدت پلنگی
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
بس دست دعا بر آسمان بود
تا پای برآمدت به سنگی
ای گرگ نگفتمت که روزی
ناگه به سر افتدت پلنگی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این بیت درخواست دعا و امیدواری دارد و می‌گوید که در راه زندگی ممکن است با خطرات و چالش‌هایی مواجه شویم. او به یک گرگ (نماد خطر) هشدار می‌دهد که ممکن است یک پلنگ (سمبل خطر بزرگتر) ناگهان به او حمله کند و او را غافلگیر کند. این بیان نشان‌دهنده ناپایداری و unpredictability زندگی است.
هوش مصنوعی: بسیاری از دست‌ها به آسمان بلند شده‌اند و دعا می‌کنند تا تو با پایت بر سنگی فرود آیی.
هوش مصنوعی: ای گرگ، به تو نگفتم که روزی ناگهان ممکن است به دام پلنگی بیفتی؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
افسرده مباش اگر نه سنگی
رهوارتر آی اگرنه لنگی
مویش چو شفق به سرخرنگی
زنجیره زده چو موی زنگی
آهم به درون دل ز تنگی
پیچیده به هم، چو موی زنگی
ایمن نشوی، که اندرین بحر
هر موج زند دم از نهنگی
صد حربه در آستین عشق است
[...]
از بهر تو ای نگار بنگی
گویم غزلی بدین قشنگی
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.