سرو از قدت اندازهٔ بالا بُردست
بحر از دهنت لؤلؤ لالا بُردست
هرجا که بنفشهای ببینم گویم
مویی ز سرت باد به صحرا بُردست
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
|
اعلانهای کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
سرو از قدت اندازهٔ بالا بُردست
بحر از دهنت لؤلؤ لالا بُردست
هرجا که بنفشهای ببینم گویم
مویی ز سرت باد به صحرا بُردست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به زیباییهای طبیعی و همچنین زیبایی معشوق اشاره میکند. او میگوید که سرو (درختی بلند و زیبا) به قدری بلند است که از قدرت او نیز بالاتر رفته و دریا لبهایش لؤلؤ (دریای مروارید) را به دست آورده است. همچنین هر جا بنفشهای ببیند، به زیبایی موهای معشوقش که در باد میرقصد، اشاره میکند. به طور کلی، شاعر زیباییهای طبیعت را با زیباییهای انسانی مرتبط میکند.
هوش مصنوعی: سرو به خاطر قامت بلند تو، از قد خود را بالا نگه داشته و دریا به خاطر لبهای تو، مرواریدهای گرانبها را به دست آورده است.
هوش مصنوعی: هرجا که بنفشهای ببینم، به یاد میآورم که مویی از سرت به دشت افتاده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.