هست از مغز سرت، ای منگله
همچو رش مانده تهی از کشکله
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
هست از مغز سرت، ای منگله
همچو رش مانده تهی از کشکله
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به حالتی اشاره دارد که فردی به نام "منگله" دچار سردرگمی و بی‌حالی شده است. او مانند میوه‌ای از درخت (رش) که تهی از محتوا و نیروی زندگی است، به نظر می‌رسد. این توصیف نمایانگر ضعف و ناتوانی روحی شخص است.
هوش مصنوعی: تو ای بی‌خود از درک و فهم، همچون گیاهی که از میوه خالی مانده‌ای، در حقیقت از ذات و عمق وجود خود بی‌خبر هستی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دور باش ای خواجه زین بی‌مر گله
که‌ت نیاید چیز حاصل جز گله
هر که در ره با گلهٔ خوگان رود
گرد و درد و رنج یابد زان گله
خانه خالی بهتر از پر شیر و گرگ
[...]
چون نداری دانه‌ای را حوصله
چون تو با سیمرغ باشی هم چله
چون به نالد زار بی‌شکر و گله
افتد اندر هفت گردون غلغله
بی توقف یک دو منزل شد یله
تا به دریابی که خوانندش تله
زهر ناکامی همی‌خور بی‌گِله
هر گدایی را کجا این حوصله!
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.