رضاقلی خان هدایت
»
تذکرهٔ ریاض العارفین
»
روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما
»
بخش ۸۸ - لطفی شیرازی
از مجردان زمان و از سیاحان اوان خود بوده و سیاحت ممالک ایران و هندوستان نموده. در هندوستان وفات یافت و به جنت شتافت. این رباعی از اوست:
شد عارف و عامی همه را عار از من
بدنامی بت پرست و دیندار ازمن
بی قدری سبحه، ننگ زنار از من
هفتاد و دو ملت‌اند بیزار از من
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن درباره شاعر و سیاحی است که در زمان خود به ایران و هند سفر کرده و در نهایت در هند فوت کرده است. او در این رباعی به بیان احساسات خود از بی‌احترامی و بدنامی می‌پردازد و می‌گوید که همه افراد، اعم از عارف و عامی، از او عار دارند و او را به خاطر دینداری و بت‌پرستی مورد قضاوت قرار می‌دهند. همچنین به کم‌ارزشی خود و نارضایتی ملت‌ها اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: او از جوانان عصر خود و مسافران زمانه‌اش بوده و به کشورهای ایران و هند سفر کرده است. در هند وفات یافته و به بهشت پیوسته است. این رباعی متعلق به اوست:
هوش مصنوعی: همه افراد، چه عارف و چه عامی، از بدنامی من شرمنده و عار دارند؛ چه آنکه بت‌پرست هستند و چه آنکه دیندار.
هوش مصنوعی: سبحه‌ای که من دارم ارزش زیادی ندارد و به خاطر آن دینی که به دوش می‌کشم، هرگز از من متنفر نیستند. من از هر نوع محدودیتی آزاد هستم و از نظرات مختلف ملت‌ها دوری می‌کنم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.