بخش ۶۵ - نظام کرمانی
و هُوَ زبدة العلما و قدوة العرفا مولانا احمدبن حاج عبدالواجد. والدش از علمای ربانی و از طلاب منهاج عرفانی بود. بعد از اینکه در فرزند خود حالات عالیه و مقامات متعالیه دید در طریقهٔ طریقت مرید پسر خود گردید. غرض، مولانا بعد از تکمیل کمالات دست ارادت به میرزا محمد حسین کرمانی متخلص به رونق داد و قدم در جادهٔ سلوک نهاد و به معارج بلند و مدارج ارجمند رسیده و جمعی از اهل زمان اخلاص و ارادت او را گزیدند و به حالات پسندیده فایض گردیدند. الحق مولانا مردی صاحب حال و حمیده خصال بود و فقیر مکرر به فیض صحبت او رسید. آخرالامر در کرمان در سنهٔ ۱۲۴۰ به ریاض رضوان خرامید. مزارش در خارج کرمان است و زیارتگاه مریدان است. گاهی مثنوی منظوم می‌فرموده. از اوست:
گر شدیم از پیروان اولیا
در مصیبت‌ها و رنج و ابتلا
این نه جای شکوه باشد نه گله
بل بود اقوم طریق عادله
این مقام شکر جود پادشاست
پیروی کردن به مردان خداست
ناشنیده کس درین دیر سپنج
که بدندی اولیا بی درد و رنج
هرکه قربش بیش افزونش بلاست
مؤمنان را این نشانی از ولاست
ما چو کاه هستیم ومهرش کهربا
جمله ما مجذوب او جذاب ما
در حقیقت در تو می‌باشد عدو
هر که با ما دشمن است ای نور هو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: مولانا احمد بن حاج عبدالواجد، عالم و عارف بزرگ، پدرش از علمای ربانی و طلاب منهاج عرفانی بود. او پس از مشاهده حالات عالی و مقامات بلند در فرزندش، در طریقه طریقت مرید پسرش شد. مولانا بعد از رسیدن به کمالات، پیوند ارادت با میرزا محمد حسین کرمانی (رونق) برقرار کرد و در مسیر سلوک گام نهاد. او به علو مقامات و حسن خصال دست یافت و جمعی از اهل زمان به او ارادت ورزیدند. مولانا در کرمان در سال ۱۲۴۰ به دیار باقی شتافت و مزارش زیارتگاه مریدان است. او گهگاه اشعار منظوم نیز سروده است که معرفت و سلوک را به تصویر می‌کشد. اشعارش بر اهمیت صبر در مصائب و تبعیت از اولیا تاکید دارد.
هوش مصنوعی: او زبدۀ علما و الگویی برای عارفان است، مولانا احمد بن حاج عبدالواجد. پدرش از علمای الهی و دانشجویان طریقت عرفانی بود. پس از اینکه او ویژگی‌های عالی و مقام‌های بلند را در پسرش مشاهده کرد، به عنوان مرید او در طریق طریقت قدم گذاشت. مولانا، بعد از تمام کردن کمالاتش، دست ارادت به میرزا محمد حسین کرمانی، مشهور به رونق، داد و وارد مسیر سلوک شد. او به مراتب عالی و مقامات رفیع دست یافت و جمعی از اهل زمان به او اخلاص و ارادت ورزیدند و از حالات نیکو بهره‌مند شدند. واقعاً مولانا مردی با حال و ویژگی‌های خوب بود و فقرا بارها از فیض حضور او بهره‌مند شدند. سرانجام، در سال ۱۲۴۰ در کرمان به نعمت‌های بهشتی نائل آمد و مزارش در خارج از کرمان قرار دارد و زیارتگاه مریدانش است. گاهی نیز اشعار مثنوی می‌سرود.
هوش مصنوعی: اگر ما از پیروان بزرگانی باشیم که در برابر مشکلات و سختی‌ها صبورند و با صبر و استقامت آنها را تحمل می‌کنند،
هوش مصنوعی: این مکان نه برای شکایت و گلایه است، بلکه محلی است برای پیروی از راه راست و درست.
هوش مصنوعی: این جایگاه نشانه‌ی محبت و بخشش خداوند است و پیروی از مردان بزرگ و راستین الهی در این مسیر اهمیت دارد.
هوش مصنوعی: در این مکان مقدس، هیچ‌کس صدای درد و رنج اولیا را نمی‌شنود و آنان بدون هیچ زحمت و دشواری به مقام آرامش رسیده‌اند.
هوش مصنوعی: هر چه کسی نزد خداوند جایگاه بیشتری داشته باشد، بیشتر در معرض بلاها و سختی‌ها قرار می‌گیرد. این از ویژگی‌های مؤمنان است که نشان‌دهنده‌ی مقام و ارادت آنها به خداست.
هوش مصنوعی: ما مانند کاه هستیم که به مهر و محبت او مانند کهربا جذب شده‌ایم. همه ما تحت تأثیر زیبایی و جذابیت او قرار داریم.
هوش مصنوعی: در واقع، هر کسی که با ما دشمنی کند، در حقیقت دشمن خود تو است، ای نور هدایت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.