|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده درباره چشمی صحبت میکند که جاودانه است و از آن میپرسد که با چه کسی میتواند اسرار خود را در میان بگذارد. او همچنین به نگاه سحرآمیز اشاره میکند و میپرسد که این نگاه با چه آشنایی صحبت میکند. در نهایت، پاسخ میدهد که این نگاه با کسی که دلشکش و مورد علاقه باشد، سخن میگوید.
هوش مصنوعی: گفتم: این چشمان بیپایان تو با چه کسی رازهای درونت را در میان میگذارد؟
هوش مصنوعی: این گفته بیانگر این است که فردی با چشمانی جادویی و خاص، با چه کسی میتواند ارتباط برقرار کند و صحبت کند.
هوش مصنوعی: گفت: با وجودی که آن شخص با من آشناست، باز هم از دلبرم چیزی به من نمیگوید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
میخواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
گاه مستی اگر سخن گوید
همه از سکر امر کن گوید
به تهوّر ز من سخن گوید
که بود کو سخن ز من گوید!
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.