هم چو نی می نالم از سودای دل
آتشی در سینه دارم جای دل
من که با هر داغ پیدا ساختم
سوختم، سوختم از داغ ناپیدای دل
دل اگر از من گریزد وای من، وای من، وای من
غم اگر از دل گریزد وای دل، وای دل، وای وای دل
ما ز رسوایی بلندآوازه‌ایم
نامور شد هرکه شد، هرکه شد رسوای دل
در میان اشک نومیدی رهی
خندم از خندم از امیدواری‌های دل
وای، دل
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن بیانگر احساس عمیق غم و درد درونی شاعر است. او از ناراحتی و آتش دل که ناشی از داغ‌های پنهان است، می‌نالد. دل او از غم فرار می‌کند و او با این وضعیت، احساس ناامیدی و رسوایی می‌کند. به رغم این همه درد، امیدوار است و از طریق خنده به مقابله با ناامیدی می‌پردازد. شاعر در نهایت حسرت و درد دل را با صدای بلند ابراز می‌کند.
هوش مصنوعی: من مانند نی که در فراق فریاد می‌زند، از آرزوی دل ناله می‌کنم و در سینه‌ام آتشی از عشق و اشتیاق نهفته است.
هوش مصنوعی: من از ناراحتی‌های ظاهری و دردهایی که همه می‌بینند، سوزانده شده‌ام، اما آنچه بیشتر از همه مرا می‌آزارد، غم و دردهای پنهان قلبم است.
هوش مصنوعی: اگر دل از من دور شود، وای بر من، وای بر من، وای بر من. و اگر غم از دل دور شود، وای بر دل، وای بر دل، وای بر دل.
هوش مصنوعی: ما به خاطر رسوایی‌مان معروف و شناخته شده‌ایم، هر کسی که به ما ملحق شده، دلی شکست‌خورده و رسوا شده است.
هوش مصنوعی: در حالی که در میان اشک‌ها و ناامیدی‌ها هستم، با وجود تمام افسردگی‌ها، لبخند می‌زنم و به امیدهایی که در دلم وجود دارد، دلگرم هستم.
هوش مصنوعی: احساساتی از درد و غم در دل حاکم است، گویی دل به فریاد آمده و از شرایطی که در آن قرار دارد نگران و رنجور است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههای دیگر
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.