مرغ خونین ترانه را مانم
صید بی‌آب و دانه را مانم
آتشینم ولیک بی‌اثرم
ناله عاشقانه را مانم
نه سرانجامی و نه آرامی
مرغ بی‌آشیانه را مانم
هدف تیر فتنه‌ام همه عمر
پای بر جا نشانه را مانم
با کسم در زمانه الفت نیست
که نه اهل زمانه را مانم
خاکساری بلند قدرم کرد
خاک آن آستانه را مانم
بگذرم زین کبود خیمه رهی
تیر آه شبانه را مانم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر احساساتی شبیه به مرغی بی‌پناه و زخمی را توصیف می‌کند که در جستجوی آرامش و امنیت است، اما همیشه در عذاب و بی‌عاری به سر می‌برد. او خود را همچون مرغی بدون آشیانه و هدفی می‌داند که در زندگی به سر می‌برد و از تیرهای فتنه و دردهای عاشقانه رنج می‌کشد. شاعر بیان می‌کند که ارتباطی با دیگران ندارد و تنها در حسرت آرامش و سرانجامی است. در نهایت، او به خلوص و خاکساری اشاره می‌کند و با وجود درد و رنج، به مسیری ادامه می‌دهد که دردهای شبانه را به دوش می‌کشد.
هوش مصنوعی: من مانند پرنده‌ای هستم که زخمی است و در جستجوی نغمه‌ای شیرین، بی‌آنکه آب و دانه‌ای داشته باشد، در حال پروازم.
هوش مصنوعی: من درونم ملتهب و آتشین است، اما مانند ناله‌ای عاشقانه، بی‌صدا و بی‌اثر باقی مانده‌ام.
هوش مصنوعی: مانند مرغی که در آشیانه‌ای ندارد، نه به پایان مشخصی می‌رسم و نه آرامش و سکونی دارم.
هوش مصنوعی: من تمام عمر خود را صرف هدف‌گذاری بر روی تیر فتنه کرده‌ام و هیچ‌گاه از آن هدف منحرف نخواهم شد.
هوش مصنوعی: من با هیچ‌کس در این دنیا ارتباطی ندارم، زیرا نه خودم شایسته هستم و نه اهل این زمانه را مناسب می‌دانم.
هوش مصنوعی: خاکساری به من عظمت و ارزش بخشید، همان‌طور که خاک آن درگاه نیز ارزشمند است.
هوش مصنوعی: از این چادر آبی رنگ می‌گذرم و در دل شب با تیرهای ناامیدی باقی می‌مانم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.