ای صبح نودمیده! بناگوش کیستی؟
وی چشمه حیات لب نوش کیستی؟
از جلوهٔ تو سینه چو گل چاک شد مرا
ای خرمن شکوفه! بر و دوش کیستی؟
همچون هلال بهر تو آغوش من تهی است
ای کوکب امید در آغوش کیستی؟
مهر منیر را نبود جامهٔ سیاه
ای آفتاب حسن سیه پوش کیستی؟
امشب کمند زلف ترا تاب دیگری است
ای فتنه در کمین دل و هوش کیستی؟
ما لاله‌سان ز داغ تو نوشیم خون دل
تو همچو گل حریف قدح‌نوش کیستی؟
ای عندلیب گلشن شعر و ادب رهی
نالان به یاد غنچه خاموش کیستی؟
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر در قالب سوالاتی عاشقانه به توصیف زیبایی و جذبه‌ی معشوق می‌پردازد. شاعر در این ابیات به ویژگی‌های خاص معشوق اشاره می‌کند و احساسات عمیق خود را بیان می‌کند. از صبح و حیات گرفته تا آغوش انتظار و زلف معشوق، همه چیز به نوعی درخشش او را به تصویر می‌کشد. شاعر همچنین از داغ عشق و درد فراق سخن می‌گوید و معشوق را به عنوان منبع زیبایی و شور و شوق یاد می‌کند. در نهایت، شاعر به احساس تنهایی و یاد غنچه‌ی خاموش پرداخته و کشش عمیق خود به معشوق را ابراز می‌کند.
هوش مصنوعی: ای صبح زیبا! تو کیستی که سرنوشت من را رقم می‌زنی؟ ای منبع زندگی، تو کجایی که جانم را سیراب کنی؟
هوش مصنوعی: از زیبایی تو، مانند گلی که در سینه شکاف می‌افتد، دلم تحت تأثیر قرار گرفته است، ای مجموعه‌ای از شکوفه‌ها! تو در دنیای من چه جایگاهی داری؟
هوش مصنوعی: آغوش من به خاطر تو، مانند هلال ماه خالی است. ای ستاره امید، تو در آغوش چه کسی قرار داری؟
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و نمادین، به توصیف معشوقش می‌پردازد. او به نوعی احساس می‌کند که معشوقش، چون خورشید درخشان و زیباست، نیاز به پوشش یا حجاب ندارد. در عین حال، به نوعی حسرت و سرنوشت فردی را هم مطرح می‌کند که آرزو دارد آنگونه ذهنی که زیبایی و نور معشوقش را در جامعه ببیند، در برابر تیرگی‌ها نایستد. در نهایت، شاعر از معشوق می‌پرسد چرا در برابر زیبایی‌اش، به تیره‌پوشی و حجاب روی آورده است، و در واقع به ستایش زیبایی او می‌پردازد.
هوش مصنوعی: امشب موهای تو به گونه‌ای در هم پیچیده‌اند که به نظر می‌رسد آماده جلب توجه و فریب دل‌ها هستند. ای کسی که در انتظار هستی تا دل و عقل را تحت تأثیر قرار دهی، تو چه کسی هستی؟
هوش مصنوعی: ما مانند گل لاله از درد فراق تو می‌نوشیم، و دل‌مان سرشار از غم است. تو همچو گلی، چه کسی هستی که با ما در می‌نوشی؟
هوش مصنوعی: ای بلبل باغ شعر و ادب، به یاد غنچه‌ای که خاموش است، ناله می‌کنی. تو چه کسی هستی؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.