تا کلک قضا رقم کشیده
نقشی چو رخ تو کم کشیده
صورتگر چین ز رشک رویت
بر صورت چین قلم کشیده
تو آن صنمی که هر که جامی
از دست تو ای صنم کشیده
نه یاد زلال خضر کرده
نه حسرت جام جم کشیده
ای پا به ره جفا نهاده
از راه وفا قدم کشیده
اکنون نه رفیق جور عشقت
پی در پی و دم به دم کشیده
تا دیده و تا کشیده از تو
محنت دیده ستم کشیده
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی عشق و دردهایی است که عاشق از آن رنج می‌برد. شاعر به نقد جفا و بدی‌های عاشقانه می‌پردازد و به زیبایی‌ها و خوبی‌های محبوب اشاره می‌کند. او می‌گوید که عشق، تنها درد حقیقی اوست و باقی دردها بی‌فایده‌اند. همچنین از زیبایی محبوبش و تأثیر آن بر دل‌ها می‌گوید و از عاشقانی که به خاطر زیبایی‌اش به او حسرت می‌خورند، یاد می‌کند. شاعر از محبوبش می‌خواهد که به او نگاهی بیندازد و طبع شاعران را به وصف زیبایی‌اش برافرازد. در کل، این شعر احساسی عمیق از عشق، زیبایی و حسرت را به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که سرنوشت (قضا) نقشی را ترسیم کرده، مانند چهره‌ی تو، هنر آن نقش به اندازه‌ی زیبایی تو نیست.
هوش مصنوعی: چین‌پوشی که صورت را می‌سازد، از زیبایی چهره‌ات حسادت کرده و بر روی صورت چین، نقش و نگاری کشیده است.
هوش مصنوعی: تو همان معشوقی هستی که هر کسی از دست تو نوشیدنی‌ای می‌نوشد.
هوش مصنوعی: نه به یاد آب زلال و سرسبز خضر هستم و نه حسرتی از جام جمشید بر دلم هست.
هوش مصنوعی: ای که به راه ناهنجاری قدم گذاشته‌ای و از مسیر صداقت و وفاداری دور شده‌ای.
هوش مصنوعی: در حال حاضر، عشق تو مثل رفیقی نیست که همیشه در کنارم باشد و لحظه به لحظه حسرتش را به دوش بکشم.
هوش مصنوعی: تا زمانی که چشم من به تو دوخته است و از تو دردی کشیده‌ام، از ظلم و ستم دیگران رنج برده‌ام.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.