سی جیم وُ پنجاه جیم وُ پنجاه هزار جیم

سی نادِعلی بیش دَکِنّی بُو ته دیم

اگر دَنی بُو آفله‌یِ مالْ ته دیم

شیرووِن وُ شما خی ره بنویشتْ بیمْ کابیمْ

گَرْدِهِنْ مره مازندرون یکی تیم

گیرمّه اوُن خالْ‌ره که دَرِهْ به ته دیم

دَکِتْ سُنْبُلِ سایه به ته روی سیم

اَبرو مشکی خطّ بکشیهْ به ته دیم

اونْ ته کمندِ حلقوئه یا خطّ جیم

یا اوُنْ گِلِهْ باغ گشتْ کَنِنْ یا به ته دیم

یا سُنبله می‌ته، به خطّ مشکه گِلیمْ

یا پِستهِ‌یِ خَندونهْ دِهُونْ ته، یا میم

دِسِرْخِه گِلْ غنچهْ پییُونه ته دیم

یا ایزد سوادْ کِرْدِهْ، خوشهْ دَسْ ته دیم

دوستْ بَکُوشتْ مره هر دم به گوشه‌یِ جیم

گَرْ ایشِمْ، به ناز و غمزه پیچهْ شه دیم

دُتِرکِهْ، دِیٰاغیهْ، دِ جیمه یا سیم؟

دِبَرْفوئِهْ یا قَوسهْ، هلالْ ماهِ نیمْ؟

دِهون حُقّه‌یِ شربته، لَعْله یا سیم

یا غنچوئِهْ، یا پسته بَئی به دِنیم؟

هِلا بناگوشْ نَکِتْ بُو مشکه گلیم

هلا شرم‌سارِ نِه خُور و مونگْ به ته دیم

هزاردل سییو بیش (پیش) کردی شه رویِ سیم

زَمونه تِرِه، ته کِرْدِهْ آوَرِهْ دیم

سوا بِنمائی دستْ و بالْ چنون سیم

تُو شِهْ خارِ سَرْ شورْنی وُ شه مونگهْ دیم

نشو به گِلِ جا، گِلْ نَوونه ته دیم

گِلْ به رُونَشِنْ، که مالْ نکفه ته دیم

اوُنْ زلفه که یار هِشِنّییهْ رویِ سیم

یا زنگیهْ که تَرْسِنِهْ وی تُرکِ بیم

یا بیجنِ دِلْ، اونکه توها کردی ریمْ

یا مه کَشتنِ وَرْ، رَسِنْ اُورْدی به دیم

تنْ عاجه، تنه لُو شکّرْ، مونگه ته دیم

برفه وُ چِشْ مسّهْ وُ جنافه ته سیم

چه گِل وُ چه خِرْشید وُ چه مونگه ته دیم

نِرْزِنِهْ دَنی ته کمندِ یکی نیم