اونوختْ که مرهْ شه خنه دوستْ انداته
ته بالْ مه سَرینْ بی، شُو و روز نواته
اسا دیگر جا، مهرْ به دلْ شهْ بپاته
بهِشْتِمهْ شه جان و سرْ ره به پاته
منهْ کچیکه یارکْ، مرهْ نواته
فلکْ صد هزارْ داغْ به دلْ هُو نیاته
سٰازْمّهْ زری کَوشکْ اندرینْ سراته
اُونْ روزْ سیُو بُو که نَوُو اُونجهْ جاته
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
دوست در آن هنگام که مرا به خانه‌ی خود افکندی (پذیرفتی) / بازوی تو بالش من بود و شب و روز نوازشم کردی
اکنون مهر خود را به دل دیگری افشاندی / [با آن‌که] من سر و جانم را به زیر پای تو نهادم
یار کوچولوی من، مرا نوازش می‌کرد / فلک (روزگار) صد هزار داغ بر دلم نهاد
در این سرای (یا در سرای تو) کوشک زرّین برایت می‌سازم / تیره باد آن روز که آن کاخ جای‌گاه تو نشود
هوش مصنوعی: آن زمان که محبت دوست با من گره خورد، دل مملو از شادی و نور می‌شود و روزگارم زیبا می‌گردد.
هوش مصنوعی: اگر در مکانی دیگر، عشق به دل شاهی بیفتد، او به بهشت خواهد رفت و جان و سرش را در راه آن عشق فدا خواهد کرد.
هوش مصنوعی: من به خاطر عشق و محبت به یارم، دلم پر از غم و درد است و از آسمان به من پتکی نواخته شده که نشانه‌ی بی‌اعتنایی اوست.
هوش مصنوعی: در روزی که به دشت زری پای می‌گذاری، دلتنگی و غم از وجودت دور خواهد شد و همه چیز رنگ و بویی جدید خواهد گرفت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.