|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
امیر می‌گوید: عاشق آقای خود هستم / که قطار شتر را به گدا بخشیده است
ابرویت به سیاهی، مانند شب تار است یا مشک تتار / پر زاغ در پیش ابروی تو، شرمسار است
هر طرف زلف تو به انبوهی یک خروار است / امروز این سخن یادگار امیر است
هوش مصنوعی: من عاشق او هستم، مثل شتری که به قطار می‌زند، لطفاً مرا ببخشید.
هوش مصنوعی: شما می‌توانید به جای سوال درباره شبی تاریک یا روز برفی، درباره پرنده‌ای سیاه که به جلو می‌آید و حس شرم را توصیف می‌کند، فکر کنید. این تصویر به تضاد بین تاریکی و روشنی، و همچنین به احساساتی مثل شرم و زیبایی اشاره دارد.
هوش مصنوعی: دوستِ زلفی که مانند یک دسته گل است، امروز یادگاری از یک امیر به جا مانده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.