|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
خداوند گوهر را مانند باز شکاری آفرید / من با این جوانی (جاهلی) باید ناز او را بکشم
گوهر مانند عسل است که از کندو و موم جدایش کنند / عسل را به عنوان دارو و درمان به کرمان و شیراز می‌برند
هوش مصنوعی: جواهر الهی به من عطا شده است، ولی باز هم به خاطر نادانی‌ام، خود را دربند جهل و ضعف نگاه‌داشته‌ام.
هوش مصنوعی: در این شعر به زیبایی و شیرینی یک چیز ارزشمند اشاره شده است. بیانگر این است که اگر کسی توانایی و استعداد خاصی داشته باشد، می‌تواند آن را به شیوه‌ای منحصر به فرد به نمایش بگذارد و در دنیای اطرافش تأثیر مثبت بگذارد. همچنین، به این نکته اشاره دارد که در برخی موارد، ممکن است زیبایی و دلنشینی چیزها در مکان‌های خاصی خود را نشان دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.