اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۸۲
عشق آن نبود که آرزو می زاید
وز خط خوش و خال نکو می زاید
در حجرهٔ امکان تو زان سوی دو کون
شمعی است کی نور عشق ازو می زاید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف عشق می‌پردازد و بیان می‌کند که عشق تنها از آرزوها و زیبایی‌های ظاهری نشأت نمی‌گیرد. او عشق حقیقی را از نور و وجودی می‌داند که از سوی دو جهان جاری می‌شود، همچون نوری که از شمعی می‌وزد. در واقع، عشق واقعی فراتر از جنبه‌های مادی و ظاهری است و از درون وجود انسان می‌جوشد.
هوش مصنوعی: عشق واقعی چیزی نیست که فقط از آرزوها و خواسته‌ها به وجود بیاید. آن عشق نیست که از زیبایی ظاهری یا خط و خال خوب ناشی شود.
هوش مصنوعی: در اتاق وجود تو، شمعی وجود دارد که از آن، روشنی عشق متولد می‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.