اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۴۶
در عشق سری و سرفرازی نخرند
خودبینی و کبر و بی نیازی نخرند
سرمایهٔ عشق عجز و بیچارگی است
کانجا جَلدی و چاره سازی نخرند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به اهمیت سادگی و فروتنی در عشق اشاره می‌کند و می‌گوید که عشق واقعی نیاز به خودبینی و خودخواهی ندارد. عشق با عجز و بیچارگی همراه است و باید از تلاش‌های ظاهری و راه‌حل‌های سریع دوری کرد. به عبارت دیگر، در عشق نمی‌توان به دنبال قدرت و خودکفایی بود، بلکه باید به ضعف‌ها و نیازها اذعان کرد.
هوش مصنوعی: در عشق، افرادی که به خودپسندی، تکبر و خودکفایی اهمیت می‌دهند، به موفقیت و بزرگی دست نخواهند یافت.
هوش مصنوعی: سرمایهٔ عشق، ناتوانی و ناچاری است، زیرا در آن مکان هیچ‌کس به سرعت و برای حل مشکل، اقدامی نمی‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.