اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۴۴
در عشق مرا زجان و تن نامی ماند
شد بسته زفان و زان سخن نامی ماند
دی من بودم که نام او می بردم
اکنون همه او شدم زمن نامی ماند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر تحول عمیق در احساس عشق هستند. شاعر می‌گوید که در گذشته یک نام یا احساس از عشق در دلش وجود داشت، اما اکنون آن عشق به قدری عمیق شده که او تمام وجودش را به آن عشق وقف کرده و فقط نامی از خودش باقی مانده است. عشق تمام وجود او را فراگرفته و او بیشتر به محبوبش تعلق دارد تا به خود.
هوش مصنوعی: در عشق، از من فقط نامی باقی مانده است که به خاطر آن به زندگی و جسمم پیوند خورده. این نام به واسطه سخنی که بر زبان آورده‌ام، ماندگار شده است.
هوش مصنوعی: دیگر من کسی بودم که نام او را بر زبان می‌آوردم، اما حالا تمام وجودم او شده است و تنها نامی از من باقی مانده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.