اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۲۱۱
باد تو به هر صبوح مفتوح من است
در هر خوابی خیال تو روح من است
ممکن نبود جان مرا بیم زوال
تا بوی تو در مشام مجروح من است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به تأثیر عمیق عشق و یاد محبوب بر روح و زندگی‌اش اشاره می‌کند. باد را که نماد تازگی و زندگی است، به خاطر یاد معشوق آزاد و پر از احساس می‌داند. همچنین، او می‌گوید که تا زمانی که بوی محبوب در وجودش است، نگرانی از زوال و نابودی ندارد و خیال محبوب، همیشه در خواب‌هایش حضور دارد.
هوش مصنوعی: نسیم تو در هر صبح بر من گشوده است و در هر خواب، تصویر تو جان من را پر کرده است.
هوش مصنوعی: نمی‌توانستم نگران از دست رفتن جانم باشم، زیرا بوی تو همچنان در خاطرم باقی مانده و به روح مجروح من آرامش می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.