اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۱۳۲
در معرکهٔ عشق چنان خصم افکن
شیران همه روبهند و مردان همه زن
ای دل به چنین غمخور در دادی تن
رو جان می کن همیشه و تن می زن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به وصف شرایط دشوار و چالش‌های عشق می‌پردازد. او می‌گوید که در این نبرد عشق، شیران (مردان قوی) به مانند روباه‌ها (ناتوانان) رفتار می‌کنند و مردان به زنی تبدیل می‌شوند. او از دل و جان می‌خواهد که همیشه در برابر این غم تلاش کند و از تن رنج بکشد. به طور کلی، ابیات بیانگر پیچیدگی‌ها و سختی‌های عشق هستند.
هوش مصنوعی: در میدان عشق، دشمنانی همچون شیران وجود دارند که همه مثل روباه هستند و مردان به نوعی زنانه رفتار می‌کنند.
هوش مصنوعی: ای دل، تو به چنین غمخواری دلت سپرده‌ای، حالا باید همیشه جانت را فدای او کنی و از جسم و تن خود فاصله بگیری.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
زرق است جهان تو زرق کن از هر فن
که می‌خور و که می‌کن و لوتی می‌زن
خوش خور تو جهان و یاد می‌آر از من
تا روزی چند جمله را سر کن زن
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.