اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۱۲۵
تا در سر سودای تو منزل کردیم
سوزی است مرا کز آتش دل کردیم
در شهر همه مباحی ام می خوانند
نیکو نامی زعشق حاصل کردیم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و احساسات عمیق خود سخن می‌گوید. او به این موضوع اشاره می‌کند که پس از ورود به دنیای عشق، دچار سوز و اشتعال قلبی شده است. در جامعه، او را به عنوان فردی بی‌پروا و بدون قید و شرط می‌شناسند، ولی بر این باور است که از عشق، نام و شهرت خوبی به دست آورده است.
هوش مصنوعی: ما وقتی به عشق تو فکر می‌کنیم، در دل‌مان آتشی روشن شده است که از سوختن آن احساس درد و سوزش می‌کنیم.
هوش مصنوعی: در شهر، همه مرا از روی رفتار آزاد و بی‌پروا می‌شناسند و به خاطر محبت و عشق، نام نیکی به دست آورده‌ام.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مادر ره سودای تو منزل کردیم
سوزیست در آتشی که در دل کردیم
در شهر مرامیان چشم می‌خوانند
نیکو نامی ز عشق حاصل کردیم
بی آنکه مراد خویش حاصل کردیم
سرمایۀ عمر خیره باطل کردیم
بیهوده پی هوا دل می برفتیم
تا جان عزیز در سر دل کردیم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.