اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب السادس: فی ما هو جامع لشرایط العشق و المشاهَده و الحسن و الموافقه و ما یلیق بهذا الباب
»
شمارهٔ ۱۲
ای دل چو غم عشق برای من و تُست
سر بر خط او نه که سزای من و تُست
تو چاشنی درد نداری ورنه
یک دم غم یار خون بهای من و تُست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده به درد و غم عشق اشاره می‌کند و بیان می‌کند که این غم بخشی از وجود اوست. او معتقد است که اگر عشق واقعی وجود داشت، باید احساس عمیق‌تری نسبت به دردهای ناشی از آن می‌داشت. در نهایت، غم یار را به عنوان بهای عشق و ارتباطش با معشوق می‌داند.
هوش مصنوعی: دل عزیزم، وقتی که غم عشق برای من و تو وجود دارد، چرا نباید به او فکر کنیم؟ او سزاوار توجه ماست.
هوش مصنوعی: تو هیچ وقت درد و رنج را درک نکرده‌ای، وگرنه در یک لحظه، غم یاری که عاشقانه دوستش می‌دارم، برای من و تو بهای زیادی خواهد داشت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.