گنجور

 
اوحدالدین کرمانی

ای خوش پسران که عقل مدهوش شماست

دل چاکر آن عارض گل پوش شماست

زر را چه محل که سر فدا باید کرد

آن را که سر سیم بناگوش شماست

 
sunny dark_mode