اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
»
شمارهٔ ۶۳
ای دل می وصل بی خمارت ندهند
بی زحمت دِی هیچ بهارت ندهند
گر با تو هوای سوزنی خواهد بود
گر عیسی مریمی که بارت ندهند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به موضوع عشق و وصال اشاره دارد. شاعر می‌گوید که دل نباید به وصالی که بدون زحمت و تلاش به دست می‌آید دل خوش کند. او تأکید می‌کند که عشق واقعی و عمیق نیاز به تلاش دارد و اگر کسی به عشق و محبت تو توجه نکند، نباید انتظار داشته باشی که به راحتی به تو دست یابد. در نهایت، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که عشق نیازمند جستجو و فداکاری است.
هوش مصنوعی: ای دل، به تو نمی‌رسد وصل محبوبی که خماری‌اش را احساس کنی؛ بی‌زحمت هم بهار زندگی را از تو نمی‌گیرند.
هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد با تو رابطه‌ای خاص و عمیق داشته باشد، اما تو را رد کنند یا اجازه ندهند که به او نزدیک شوی، این احساس ناتمام و دردناک خواهد بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.