اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
»
شمارهٔ ۱۱۲
تا هست غم خودت نبخشایندت
تا با تو توی هست بننمایندت
تازن نکنی بیوه و فرزند یتیم
این در مزن ای دوست که نگشایندت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به اهمیت توجه به خود و احساسات در زندگی اشاره دارد. شاعر می‌گوید تا زمانی که غم و اندوه خود را نادیده بگیری و نتوانی به خودت برسے، دیگران نیز تو را نخواهند پذیرفت و نمی‌توانند در رنج‌هایت شریک شوند. همچنین او به این نکته اشاره می‌کند که باید مراقب باشی که باعث درد و رنج دیگران نشوی، زیرا در این صورت هیچ‌کس از تو حمایت نخواهد کرد. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که باید به خودت اهمیت بدهی تا دیگران نیز تو را ببینند و درکت کنند.
هوش مصنوعی: تا زمانی که غم و درد در دل خود را فراموش نکرده‌ای، دیگران به تو توجهی نخواهند کرد و تو را در سایه خود قرار نخواهند داد.
هوش مصنوعی: تا زمانی که بیوه‌ای و فرزندان یتیم را نرسانی، این در را به روی خود نزن، ای دوست، چون آنها تو را نخواهند پذیرفت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.