اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
»
شمارهٔ ۱۰۹
ای دل مگشای لب زاسرار و بُرَو
زنهار نگه دار زاغیار و بُرَو
در دامن تو زمانه گر خاک کند
دامن به سر جهان برافشار و بُرَو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به دل خود توصیه می‌کند که رازها را فاش نکند و از دید و نظر زاغ‌ها (اینجا نماد افرادی که به دنبال فضولی در زندگی دیگران هستند) دوری کند. همچنین به او می‌گوید که اگر زمانه به او آسیب رساند، با قدرت به جلو برود و دامن خود را بالا بزند و به حرکت ادامه دهد.
هوش مصنوعی: ای دل، رازهایت را فاش نکن و مواظب باش که اطلاعاتت را از چشم‌های دیگران پنهان نگه‌داری و دور شو.
هوش مصنوعی: اگر زمانه تو را زیر پا بگذارد و خاک کند، با تمام قدرت به دامن دنیا متکی باش و از آن بگذر.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.