اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات
»
شمارهٔ ۱۰۸
چندین گفتم دلا که از خود برخیز
زآن پیش که کاریت بیفتد برخیز
کاین منزل پرشور به نزدیک خرد
والله که نشستنش نیرزد برخیز
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از دلا (دل) می‌خواهد که به خود بیاید و از حالت غفلت خارج شود. او تأکید می‌کند که قبل از آنکه کارهای آینده به مشکل بربخورد، باید بیدار شود و از این دنیای پرشور و شوق که به نزدیک خرد (فهم و عقل) است، استفاده کند. در واقع، شاعر به ضرورت تحرک و اقدام قبل از از دست رفتن فرصت‌های ارزشمند اشاره دارد.
هوش مصنوعی: ای دل، بارها به تو گفتم که از خودت خارج شو و از خودخواهی و مواقع سختی که به سراغت می‌آید، پیش از آنکه کار از کار بگذرد، خودت را رها کن و بلند شو.
هوش مصنوعی: این مکان پر از شور و شوق است، اما اگر از عقل خود پیروی نکنیم، نشستن در اینجا ارزش ندارد. بنابراین باید برخیزیم و حرکت کنیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.