گنجور

 
اوحدالدین کرمانی

حاشا که من از خاک درت برخیزم

وز لعل لب چون شکرت برخیزم

در آرزوی زلف خم اندر خم تو

چون موی شدم کی زسرت برخیزم

 
sunny dark_mode