اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الثانی عشر: فی الوصیة و الاسف علی مافات و ذکر الفناء و البقاء و ذکر مرتبته و وصف حالته رضی الله عنه
»
شمارهٔ ۱۶
بی قدر دلا چو خاک کو خواهی شد
در آتش حرص و آرزو خواهی شد
اینجا چو تمام داده ای عمر به باد
آنجا به کدام آبرو خواهی شد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به ما می‌گوید که اگر ارزش خود را ندانیم و به دنبال حرص و آرزوهای بی‌پایه برویم، همچون خاک بی‌ارزش خواهیم شد. اگر تمام عمر خود را بیهوده سپری کنیم، در نهایت در جایگاه بالاتری نخواهیم بود و از خود آبرو و حیثیتی نخواهیم داشت.
هوش مصنوعی: ای دل، اگر بی‌ارزش باشی مانند خاک، در آتش حرص و آرزو می‌سوزی و از بین می‌روی.
هوش مصنوعی: اینجا که تمام عمرت را به هدر داده‌ای، با چه آبرویی می‌خواهی به آنجا بروی؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد
گر چشمهٔ زمزمی و گر آب حیات
آخر به دل خاک فروخواهی شد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.