اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة
»
الفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطان
»
شمارهٔ ۹۳
من سوخته گر در طمع خام افتم
از جوی خوش تو ای دلارام افتم
لطف تو مرا کشید در دام ارنه
زان مرغ نیم که هرزه در دام افتم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از ابراز محبت و جذابیت معشوق صحبت می‌کند. او به تله عشق افتاده و احساس می‌کند که به دلیل لطف و محبت معشوق، گرفتار شده است. همچنین به نوعی به وضعیت خود به عنوان کسی که در دام عشق گرفتار است، اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: من به خاطر زیبایی‌های تو، که برایم لذت‌بخش است، شوق و آرزو دارم و در پی آن به سوی خوشی‌های تو کشیده می‌شوم.
هوش مصنوعی: محبت و نوازش تو من را به سوی تله‌ای کشاند که نمی‌خواستم در آن گرفتار شوم، همانند پرنده‌ای که بی‌هدف و بدون توجه به عواقب در دام می‌افتد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.