اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة
»
الفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطان
»
شمارهٔ ۲۶
اشکم ز دو دیده تا به دریا برسد
این نالهٔ من تا به ثریّا برسد
این گریه به خنده گردد و سوز به سور
گر بار دگر عروهٔ وثقی برسد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از عواطف شدید خود سخن می‌گوید. او از اشک‌هایی صحبت می‌کند که تا دریا می‌رسند و ناله‌اش تا آسمان می‌رود. این احساساتی که در او وجود دارد، زمانی به شادی و سرور تبدیل می‌شوند، اگر دوباره فرصت مناسبی به دست آورد. به طور کلی، این اشعار بیانگر امید و انتظار شاعر برای تغییر در وضعیت عاطفی‌اش هستند.
هوش مصنوعی: اشک‌های من آن‌قدر زیاد است که به دریا می‌رسد و این ناله و فریاد من به بلندای آسمان و ستاره‌ها خواهد رسید.
هوش مصنوعی: این اشک‌ها به زودی به شادی تبدیل خواهد شد و درد و اندوه به جشن و سرور مبدل می‌شود، اگر دوباره پیوند محکم و استواری برقرار گردد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.