اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الحادی عشر: فی الطامات و فی الاقاویل المختلفة
»
الفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطان
»
شمارهٔ ۲۲
آنجا که عنایت خدایی باشد
فسق آخر به زپارسایی باشد
و آنجای که قهر کبریایی باشد
سجّاده نشین کلیسیایی باشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم عمیق و فلسفی می‌پردازد. می‌گوید در جایی که رحمت و لطف خداوند وجود دارد، حتی اگر انسان دچار گناه و فسق شود، ممکن است از پاکی یا پارسایی برتر باشد. اما در جایی که خشم و قهری الهی حاکم است، انسان‌ها حتی اگر در ظاهر مذهبی و متدیّن به نظر برسند، ممکن است به حقیقت در گمراهی باشند. بدین ترتیب، شاعر به بررسی نسبت میان ایمان، رفتار و تأثیرات الهی بر انسان‌ها می‌پردازد.
هوش مصنوعی: در جایی که لطف و رحمت خداوند وجود داشته باشد، حتی گناه و نافرمانی آخرش بهتر از پارسایی و آدم خوب بودن خواهد بود.
هوش مصنوعی: در جایی که خداوند به شدت خشمگین باشد، حتی افراد مذهبی و متشرع هم در برابر قدرت الهی نمی‌توانند پناهگاهی بیابند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
روزی که مرا از تو جدایی باشد
از چرخ نشان بی وفایی باشد
تاریک شود همه جهان بر چشمم
بی نور مرا چه روشنایی باشد
تا کی دلم از تو در بلایی باشد؟
جانم ز غم تو در عنایی باشد؟
یک روز به زلف تو در آویزم زود
آخر سر این رشته به جایی باشد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.