اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۹۰
زین گونه که حال ماست ای بار خدای
گر دست نگیری تو در آییم از پای
[یا] صبر کرامت کن و تسلیم و رضا
یا صدمت قهر خویش ما را منمای
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خداوند می‌خواهد که در شرایط سخت و دشوار به او کمک کند. او به دو حالت اشاره می‌کند: یکی اینکه خداوند دستش را بگیرد و از ناامیدی نجاتش دهد، و دیگری اینکه اگر قرار است بلایی به سرش بیاید، لااقل صبر و تسلیم در برابر قضا و قدرش را به او عطا کند تا از قهر خداوند دور بماند. این شعر بیانگر احساس نیاز انسان به یاری و حمایت الهی در زمان‌های سخت است.
هوش مصنوعی: ای پروردگار، با توجه به حال و وضعیت ما، اگر تو دست ما را نگیریم، به زودی به زمین خواهیم افتاد.
هوش مصنوعی: یا با کرامت صبر کن و تسلیم و راضی باش، یا با خشمت ما را از خود دور نکن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ای خالق ذوالجلال و ای بار خدای
تا چند روم دربدر و جای به جای
یا خانه امید مرا در دربند
یا قفل مهمات مرا دربگشای
از بهر خدای اگر تویی سرو سرای
یکباره ز من باز مگیر ای بت پای
دیدار عزیز کردی ای بار خدای
سیمرغ نه‌ای روی رهی را بنمای
زانگه که مرا بیافریده است خدای
هر روز فزون بود مرا دانش و رای
گر بفکندم طعنه بدگوی ز پای
بتواند کند کوه را باد ز جای
بر شعر مرا دلیست ای بار خدای
در مدح و ثنای خسرو مدح آرای
می بترکدم دل اندرین تنگی جای
از بهر خدای را دوایی فرمای
در کارگه کوزه‌گری کردم رای
در پایه چرخ دیدم استاد بپای
میکرد دلیر کوزه را دسته و سر
از کله پادشاه و از دست گدای
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.