اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۸۲
بر من در رحمت که گشاید جز تو
شادیّ دل من که فزاید جز تو
از گرد ره تو سرمه ای ساخته ام
زان در چشمم کسی نیاید جز تو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان عشق و وابستگی عاطفی به یک معشوق می‌پردازد. شاعر از رحمت و شادی که تنها از طرف آن معشوق به دست می‌آید سخن می‌گوید و عنوان می‌کند که هیچ کس دیگری توانایی ایجاد سرور و خوشحالی در دلش را ندارد. او همچنین اشاره می‌کند که تنها به یاد آن معشوق، زیبایی و نورانیتی به چشمش می‌آید و هیچ‌کس دیگری در نظرش نمی‌آید.
هوش مصنوعی: تنها تو هستی که می‌توانی دلم را شاد کنی و جز تو هیچ‌کس نمی‌تواند بر من رحمت بگشاید.
هوش مصنوعی: از گرد راه تو، سرمه‌ای درست کرده‌ام؛ به‌طوری‌که در چشمانم هیچ‌کس جز تو نمی‌تواند بیاید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.