اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۷۴
هر جا[ن] که شنیده است ندای دردت
بر دوش دل افکند ردای دردت
با درد تو دل کیست که درمان طلبد
صد جان عزیزان به فدای دردت
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات نشان‌دهنده‌ی عمیق‌ترین همدردی و ارادت به درد و رنج معشوق است. گوینده می‌گوید هر کس که صدای درد تو را شنیده، بار سنگین آن را بر دوش خود احساس می‌کند و در پی درمانی برای آن برمی‌آید. او تأکید می‌کند که هیچ‌کس بدون درد تو نمی‌تواند زندگی کند و حاضر است جان‌های عزیز خود را فدای این درد کند.
هوش مصنوعی: هر جایی که صدای درد تو را شنیده، دلش را به دوش می‌کشد و بار غم تو را بر دوش می‌نهد.
هوش مصنوعی: کسی که به درد تو دچار است، دیگر به دنبال درمان نمی‌گردد. جان‌های زیادی آماده‌اند که برای درد تو فدا شوند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.