اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۴۹
یا رب تو مرا به ژنده ارزانی دار
غم را به من فکنده ارزانی دار
تاج و کمر و تخت به سلطان دادی
درویشی را به بنده ارزانی دار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از خداوند درخواست می‌کند که غم و رنج را به او بدهد و در عوض، زندگی ساده یک درویش را نصیبش کند. او به نوعی می‌خواهد به جای ثروت و قدرت که به دیگران اعطاء شده، زندگی آزاد و بی‌پیرایه‌ای را برای خود بخواهد.
هوش مصنوعی: ای خدا، تو مرا به لباس کهنه‌ای ارزانی دار و غم را به من بده که بر دوشم سنگینی می‌کند.
هوش مصنوعی: به جای اینکه همه چیز را به سلطان بدهی، بهتر است این نعمت‌ها را به یک درویش یا فرد نیازمند بدهی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.