اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۳۳
دل آن نفس از معرفت آکنده شود
کز هر چه نه ذکر اوست برکنده شود
آن را که به صد جان کَنِشش جمع کنی
شاید که به هر هوس پراکنده شود
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این اشعار بیانگر حالتی از شناخت و آگاهی عمیق است. در آن، گفته می‌شود که اگر نفس انسان از معرفت و شناخت پر شود، از هر چیزی که به یاد خدا نیست، دور می‌شود. همچنین اشاره می‌شود که حتی اگر کسی با صد جان نیز به جمع‌آوری و تمرکز بر معرفت خدا بپردازد، ممکن است باز هم با هوس‌ها و desires خود پراکنده شود. به طور کلی، این شعر به اهمیت شناخت و تمرکز بر یاد خدا و چالش‌های مربوط به آن اشاره دارد.
هوش مصنوعی: دل آن کسی که به معرفت دست یافته، از یاد او پر می‌شود و از هر چیزی که یاد او در آن نیست، جدا می‌شود.
هوش مصنوعی: اگر کسی را با تمام وجود و علاقه به خود جلب کنی، ممکن است او در هر زمانی و به خاطر هوس‌های گوناگون از تو دور شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.