اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۲۴۹ - الرجاء
آنجا سخنی زهر نوایی نخرند
بی حاصلیی زهر گدایی نخرند
نومید مشو بهر چه داری پیش آی
کانجا همه چیزی به بهایی نخرند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به نکته‌ای اشاره می‌کند که در دنیای بی‌فایده و بی‌حاصل، از سخنانی که تنفرآمیز و بی‌ارزش هستند، پرهیز کنید. او همچنین به این نکته اشاره دارد که نباید از داشتن ناامید شوید، زیرا در آنجا همه چیز به اندازه ارزش و بهای واقعی‌اش برخورد می‌شود. در واقع، هر چیزی در این دنیا ارزش خاص خود را دارد و نباید به بی‌حاصلی‌ها توجه کرد.
هوش مصنوعی: در آن مکان، سخن و نوایی که سودی نداشته باشد را نمی‌پذیرند و همچنین چیزی که از گدایی و بی‌نهایتی باشد را ارزش نمی‌دهند.
هوش مصنوعی: ناامید نشو، هر چه که داری را به جلو بیاور زیرا در اینجا همه چیز را بدون قیمت نمی‌خرند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.