اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۲
کی عقل به سر حدِّ جمالِ تو رسد
بی جان به سراچهٔ وصالِ تو رسد
گر جملهٔ ذرّاتِ جهان دیده شود
ممکن نبود که در جمالِ تو رسد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی و جلال معشوق می‌پردازد و می‌گوید که عقل انسان هرگز به مرز زیبایی او نمی‌رسد. حتی اگر تمام ذرات جهان دیده شوند، باز هم نمی‌توانند به زیبایی او نزدیک شوند. این نشان‌دهنده عظمت و یکتایی معشوق است که فراتر از توان درک انسان‌هاست.
هوش مصنوعی: هرگز عقل و思فهم نمی‌تواند به اندازهٔ زیبایی تو دست یابد، چرا که برای رسیدن به تو باید از خود و جان گذشت و به آغوش وصال تو رسید.
هوش مصنوعی: اگر همهٔ ذرات جهان به‌دقت دیده شوند، هیچ‌گاه ممکن نخواهد بود که به زیبایی تو برسند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نه عقل، بدان حضرت جاوید رسد
نه جان به سراچهٔ جلال تو رسد
گر میجنبد سایه و گر اِستادست
ممکن نبود که درجمال تو رسد
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.