اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۱۹۱ - الاسرار
دُرّی است ثمین که آن به سفتن ناید
سرّی است نهان که آن به گفتن ناید
جان ده که مگر ازو بیابی بویی
کاین کار به خوردن و به خفتن ناید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به دنیایی از رازها و اسرار اشاره دارد. در آن به در یا سرهی اشاره می‌شود که درک و فهم آن آسان نیست و نمی‌توان آن را به سادگی بیان کرد. همچنین تأکید می‌شود که برای درک این مسائل عمیق، نیاز به تلاش و جستجو است، زیرا فقط با گذراندن زمان و خواب نمی‌توان به حقیقت یا جوهر این مطالب دست پیدا کرد.
هوش مصنوعی: این شعر به این معناست که وجود یک چیز ارزشمند و گرانبهایی همچون مروارید، نمی‌تواند به سادگی به‌دست آید و رازهایی وجود دارند که نمی‌توان آنها را با کلمات بیان کرد. این نکات نشاندهنده ارزش و عمق مفاهیم است که تنها با تجربه یا درک عمیق می‌توان به آنها پی برد.
هوش مصنوعی: جان خود را فدای او کن، شاید از این طریق بویی از حقیقت بدست آوری؛ زیرا این کارها فقط به خوردن و خوابیدن محدود نمی‌شود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.