اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۱۵۲ - الرّضا و التّسلیم
تا بتوانم به ترک غمها سازم
گر بگریزم من از غمت ناسازم
گفتی غم من به پای تو تاخته نیست
گو پای مباش من زسر پا سازم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به احساساتش نسبت به غم و رابطه‌اش با معشوق اشاره می‌کند. او می‌خواهد از غمها فاصله بگیرد، اما می‌گوید اگر فرار کند، باز هم از غمها رهایی نخواهد یافت. معشوق به او می‌گوید که غمش به او آسیب نمی‌زند، اما شاعر تأکید می‌کند که او به هر حال بر مشکل غم فائق خواهد آمد.
هوش مصنوعی: اگر بتوانم از غمها کنار بروم، هرچند که اگر از غم تو فرار کنم، همچنان با تو ناسازگار می‌سازم.
هوش مصنوعی: گفتی که نگرانی من در برابر تو چیزی نیست. بگو که من هم در زمین و زمان خودم را از ته پا به جلو می‌کشم تا برای تو بیفتم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.