اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۱۲۲
آن را که فراموش نئی یادش کن
پیوسته غم تو می خورد شادش کن
در عشق تو پیر گشت رنجش منمای
در بندگیت به مزد آزادش کن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به یادآوری محبت و توجه به کسی که فراموش شده، دعوت می‌کند. او می‌خواهد که غم این فرد از بین برود و با شادی و محبت، دل او را شاد کند. همچنین اشاره می‌کند که نباید باعث رنجش او شد، بلکه باید با خدمت و محبت، او را آزاد و خوشحال کند.
هوش مصنوعی: اگر کسی را که فراموش کرده‌ای، همیشه به یادش باش؛ این کار می‌تواند او را شاد کند و از غم تو کم کند.
هوش مصنوعی: در عشق تو، عمرم به پایان رسید، پس مرا خشمگین نکن. در خدمت تو، به من آزادی عطا کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.