اوحدالدین کرمانی
»
دیوان رباعیات
»
الباب الاول: فی التوحید و التقدیس و الذکر و نعت النبوة
»
شمارهٔ ۱۱۳
از تست فتاده در خلایق شر و شور
در پیش تو درویش و توانگر همه عور
ای با همه در حدیث و گوش همه کر
وای با همه در حُضور و چشم همه کور
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نقد وضعیت بشر و جامعه می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که در بین مردم، چه فقیر و چه ثروتمند، همه دچار مشکل و نقص هستند. او به خداوند اشاره می‌کند که با وجود دانایی و صحبت در بین مردم، آنها همچنان نابینا و کر هستند و نمی‌توانند حقیقت را ببینند یا بشنوند. شاعر به نوعی از آگاهی و درک نادرست انسان‌ها گلایه می‌کند.
هوش مصنوعی: در میان مردم، هرج و مرج و فساد از تو ناشی شده است و در برابر تو، چه فقیر و چه ثروتمند، همه به یک شکل ناتوان و ضعیف به نظر می‌رسند.
هوش مصنوعی: ای تو که با همه در گفتگو هستی اما هیچ‌کس صدایت را نمی‌شنود، و ای تو که در نزد همه حاضر هستی اما هیچ‌کس تو را نمی‌بیند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سیمین بر تو سنگ بپوشد به سمور
زلفت به شبه همی کند نقش بلور
ای با لب طوطیان و با کشی گور
حسن تو همی مرده بر آرد از گور
امروز منم به زور بازو مغرور
یکتایی من بود به عالم مشهور
من همچو زمردم عدو چون افعی
در دیدهٔ من نظر کند گردد کور
نیکو مثلی زده ست شاها دستور
بز را چه به انجمن کشند و چه به سور
گفتی مگذر بکوی ما در مخمور
تا کشته نشی که خصم ماهست غیور
گویم سخنی بتا که باشم معذور
در کوی تو کشته به که از روی تو دور
سلطان ملک است در دل سلطان نور
هر روز کند به روی او سلطان سور
هرگز ندود برود بر سلطان زور
چشم بد خلق آرد از سلطان دور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.