اگر آرایش از دکانچهٔ ناموس بستانی
سر آویل تذرو و حلهٔ طاووس بستانی
نگیری هیچ اسباب ترنم، در ضرر افتد
همه هیهات برداری، همه افسوس بستانی
چراغت از دل آتش پرستان گر شود روشن
در اندازی درآتش سبحه و ناقوس بستانی
ادب از دست بگذاری و سودای وصال او
به لعلش جان دهی در آستانش، بوس بستانی
هر آن سرمایهٔ مقصود نایاب تر، عرفی
نجویی گر دهندت قدر نامحسوس بستانی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به توصیف زیبایی و جذابیت عشق می‌پردازد. او به این نکته اشاره می‌کند که اگر عشق و زیبایی از دنیای مادی درک نشود، هیچ گونه لذتی در زندگی وجود نخواهد داشت. شاعر همچنین بیان می‌کند که حتی اگر چراغ دل روشن شود، باز هم نباید از آتش عشق دور شد و باید به دنبال وصال محبوب بود. در نهایت، او تأکید می‌کند که ارزش واقعی در زندگی به دست آوردن عشق و محبت است و این دارایی ارزشمندتر از هر چیز دیگری است.
هوش مصنوعی: اگر زیبایی و زینت را از دکان ناموس و عفت بربایی، باید مانند دَمِ تذرو (پرنده‌ای زیبا) و پوشش طاووس بیافری.
هوش مصنوعی: اگر هیچ چیزی برای شادی و سرور نداشته باشی، در مشکلات قرار خواهی گرفت و ناامیدی تو را فرا خواهد گرفت؛ پس باید همه چیز را با دقت و توجه جمع‌آوری کنی.
هوش مصنوعی: اگر نور تو از دل آتش‌پرستان روشن شود، سپس در آتش، تسبیح و زنگ را رها کن و بستان را ترک بگو.
هوش مصنوعی: وقتی که ادب را کنار بگذاری و در آرزوی وصال او، جانت را فدای زیبایی‌اش کنی، در آستان او می‌توانی بوسه‌ای دریافت کنی.
هوش مصنوعی: هر خدمتی که به هدف‌ها و آرزوهایت نزدیک‌تر شود، ارزشش بیشتر و دسترسی به آن سخت‌تر است. اگر کسی بتواند در جستجوی آرمان‌هایش به تو نکته‌ای بیاموزد، باید آن را درک کرده و قدر آن را بدانی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.