|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و عشق اشاره می‌کند. او از دوش بختی که دامنش در دست دارد سخن می‌گوید و به زیبایی چهره و رنگ آن اشاره می‌کند. دلش برای شهادت آرزومند است، اما این خواسته ننگین به نظرش می‌آید. خیالش پر از نعمت و زیبایی است و از خود می‌پرسد چه آهنگی را باید سر دهد. عشق، همیشه با او بوده و مانند جنگی بین شعله و خاشاک است. در نهایت، به زیبایی و دلربایی معشوق خود، که به نقش فرهاد معروف است، می‌بالد.
هوش مصنوعی: دیروز تقدیرم دامن‌داری نگه‌داشت و در چهره‌ام رنگ و زیبایی از گل پیدا بود.
هوش مصنوعی: دل به اندازه‌ای التماس می‌کرد که از آرزوی شهادت شرم داشت.
هوش مصنوعی: در ذهنم شیرینی و زیبایی وجود داشت، اما نمی‌دانم صدای نغمه‌ام چه احساسی را منتقل می‌کرد.
هوش مصنوعی: عشق همیشه با جان من در دوستی بوده است، مانند شعله‌ای که همواره با کاه و چوب‌های خشک در حال جنگ است.
هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به زیبایی و جذابیتی که در دل فرهاد وجود داشت. فرهاد، با عشق دیوانه‌وارش به شیرین و تلاش‌های او برای بدست آوردن عشقش، در حقیقت نمادی از عشق و آرزوهاست. در اینجا به نقش سنگی اشاره شده که نشان‌دهنده این است که هر چند او در ظاهر درگیر سختی‌ها و چالش‌ها بود، اما در دلش احساسی عمیق و نازک داشت. عشق و زیبایی در عمق وجود او زندانی شده بود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
من ندانستم که عشق این رنگ داشت
وز جهان با جان من آهنگ داشت
دستهٔ گل بود کز دورم نمود
چون بدیدم آتش اندر چنگ داشت
عافیترا خانه همچون سیم رفت
[...]
آن نگاری کو رخ گلرنگ داشت
بی رخش آیینه دل زنگ داشت
وآن هلال ابرو که چون ماه تمام
غره یی در طره شبرنگ داشت
یک نظر کرد و مرا از من ببرد
[...]
گر بتو گل نسبتی از رنگ داشت
کی به ازو صورتی ارژنگ داشت
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.