شب از حملۀ روز گردد ستوه
شود پرّ زاغش چو پرّ خروه
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
شب از حملۀ روز گردد ستوه
شود پرّ زاغش چو پرّ خروه
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این بیت از شعر حافظ به این معناست که شب پس از حمله روز خسته و درمانده می‌شود و پر زاغ‌ها مانند پر خروسان پر می‌گیرد. به عبارتی دیگر، شب در مقابل نور روز تسلیم می‌شود و خستگی‌اش قابل مشاهده است.
هوش مصنوعی: شب به خاطر فشار و خستگی ناشی از روز، به شدت خسته و درمانده می‌شود، به‌طوری که پرنده زاغ، مانند پرنده خروس، احساس ناراحتی و ناتوانی می‌کند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سر بخت و تختش بر آمد به کوه
پلنگینه پوشید خود با گروه
گرانمایه کاری بفرّ و شکوه
برفت و شدند آن بآیین گروه
بدین روی غافل بدند آن گروه
که در کین ز کس نامدیشان ستوه
چلیپاپرستان رومی گروه
چنانند از او وز سپاهش ستوه
هژبران به دشت و گوزنان به کوه
شده غرق در خون گروها گروه
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.