حلقهٔ زلفش به گل بر غالیه دارد همی
گل به بوی غالیه سنبل به بار آرد همی
نیست سنبل کان خط مشکین آن ترک منست
دیده چون آنرا ببیند سنبل انگارد همی
عذر جانست آن رخ و آن غمزگان آزار دل
آن رخان چو عذر خواهد این دل آزارد همی
باغبانند آن دو زلفش ، باغ دو رخسار او
آنک آنک باغبان در باغ گل کارد همی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه است که به زیبایی‌های معشوق اشاره می‌کند. شاعر با توصیف زلف‌های معشوق به گل‌های خوش بو و دو رخسار او به باغ اشاره می‌کند. وجود زلف‌ها و زیبایی‌های معشوق دل شاعر را آزرده و در عین حال به او عذر می‌دهد. شاعر در نهایت به زیبایی و تأثیر این شکل و شمایل بر احساساتش اشاره می‌کند و از باغبان به عنوان نمادی از زیبایی و لطافت در عشق یاد می‌کند.
هوش مصنوعی: زلف‌های او مانند گلی است که بر روی قالی قرار گرفته و بویی از قالی به مشام می‌رسد، به طوری که سنبل (گل) به وجود می‌آید و شکوفا می‌شود.
هوش مصنوعی: سنبل، که یک گل خوشبو است، از لباسی که دختر زیبای من به تن دارد، بی‌خبر است. وقتی که چشمش به او بیفتد، گمان می‌کند که همان سنبل است.
هوش مصنوعی: آن چهره زیبا و آن نگاه نازک، مانند عذری است که دل را می‌آزارد. اگر این دل، رنجیده شود، همچنان به خاطر آن رخسار نازنین عذرخواهی می‌کند.
هوش مصنوعی: زلف‌های او مانند باغبان هستند و صورت‌هایش مانند باغی است که آن باغبان در آن مشغول به کار است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
ابر زنگاری بهامون رنگ بردارد همی
باغ و بستان لعبتان خوش ببردارد همی
بر درختان صورت جوزا پدید آرد همی
هرکه بیند بوستان را چرخ پندارد همی
باد بر گل بار مشک تبتی آرد همی
[...]
آن که از سنبل نقاب ارغوان آرد همی
عیش او بر چهرهٔ من زعفران کارد همی
هر کجا خواهم که دریابم سبک دیدار او
باز یابم زو که با من سرگران دارد همی
ابر دیدستی که باران بارد اندر نوبهار
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.